Καταστατικό συλλόγου

Βαθμοί δυσκολίας πεζοπορικών και ορειβατικών διαδρομών

Ο χαρακτηρισμός του βαθμού δυσκολίας μιας διαδρομής είναι αρκετά περίπλοκος δεδομένου ότι εξαρτάται από τις ικανότητες του πεζοπόρου και την υποκειμενική κρίση αυτού που τη χαρακτήρισε. 

Η παρακάτω βαθμολόγηση είναι η πλέον πρόσφατη και αποτελεί ένα εργαλείο των ορειβατικών συλλόγων προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός κώδικας χαρακτηρισμού της δυσκολίας μιας διαδρομής και ο οποίος γράφεται δίπλα σε κάθε διαδρομή. Ο βαθμός δυσκολίας λαμβάνει υπ’ όψιν την περίοδο που θα πραγματοποιηθεί η διαδρομή (καλοκαίρι- χειμώνας).

Από το δελτίο του ΠΟΑ. 

Το σύμβολο + προστίθεται στο βαθμό δυσκολίας (π.χ. 2+, 3+ κλπ) όταν υπάρχουν αναρριχητικά περάσματα, εκτεθειμένες κόψεις, λούκια, ή κλίσεις χιονιού/πάγου από 40° και πάνω. Η συμμετοχή σε τέτοιες διαδρομές απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και εξοικείωση με το ορεινό πεδίο. Για τις χειμερινές αναβάσεις απαιτούνται επίσης γνώσεις στοιχειώδους ασφάλισης συντρόφου με τεχνικά μέσα. 

Η πρώτη κατηγοριοποίηση βαθμολόγησης της δυσκολίας των ορειβατικών διαδρομών είχε καθιερωθεί από τον Ε.Ο.Σ Αθηνών και τηρείται από πολλούς συλλόγους μέχρι σήμερα. 

Κατηγορία Α 

Εύκολες πεζοπορικές αναβάσεις διάρκειας μέχρι 6 ωρών, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι. 

Κατηγορία Β 

Πεζοπορικές αναβάσεις 6 έως 8 ωρών σε χαμηλά βουνά, με ή χωρίς χιόνι. Μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι με καλή όμως φυσική κατάσταση και ανάλογο εξοπλισμό. 

Κατηγορία Γ 

Ορειβατικές χειμερινές αναβάσεις διάρκειας άνω των 8 ωρών , με απαραίτητη τη χρήση πιολέ - κραμπόν, ή πολυήμερες καλοκαιρινές διασχίσεις με πολύωρες καθημερινές πορείες. 

Κατηγορία Δ 

Δύσκολες πολύωρες χειμερινές αναβάσεις. Απαραίτητες αναρριχητικές γνώσεις και πλήρης εξοπλισμός χειμερινού βουνού.

Λίγα λόγια για τον ΕΟΣ

Το Σεπτέμβριο του 1927, στην κορυφή του Ολύμπου, 24 ορειβάτες, Έλληνες, Γάλλοι και Ελβετοί πήραν την απόφαση ίδρυσης και στην Ελλάδα Ορειβατικού Συνδέσμου. Έτσι, ιδρύθηκε την 7-3-1928 από τον άτυπο ορειβατικό όμιλο «Οι Κούκοι», ο Ορειβατικός Σύνδεσμος Αθηνών, για να ακολουθήσει η ίδρυση του Ορειβατικού Συνδέσμου Πατρών (27-6-1928). Οι δύο αυτοί σύλλογοι ίδρυσαν την 20-2-1930 τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο (Ε.Ο.Σ.), ο οποίος λειτούργησε ως Ομοσπονδία των ανά την Ελλάδα ιδρυομένων ορειβατικών σωματείων. 

Μέσα από τις δραστηριότητές του διαδόθηκε ευρέως η ορειβασία και η χιονοδρομία σε όλη τη χώρα. Μέχρι το 1940 είχαν ιδρυθεί Τμήματα του Ε.Ο.Σ. και Ορειβατικές Ομάδες σε 43 πόλεις. 

Ο Ε.Ο.Σ Κοζάνης, όπως αναφέρεται και στο τεύχος ΕΚΔΡΟΜΙΚΑ του 1932, «ιδρύθηκε κατά την Γενική Συνέλευση της 9.7.1931 και αναγνωρίστηκε με την απόφαση του Πρωτοδικείου Κοζάνης με αρ. απόφασης 280 της 30-10-1931».

Ιδρυτής ο Αντώνιος Στεφανίδης. Καταγόμενος από την Τραπεζούντα του Πόντου και γιατρός στο επάγγελμα, εγκαταστάθηκε μαζί με πλήθος προσφύγων το 1925 στην Κοζάνη. Κατά τα έτη 1926 – 1931 εργάστηκε στο Καπνοχώρι με ιδιαίτερα αλτρουιστική δράση, που τον έκανε γνωστό και δημοφιλή στην περιοχή. Παρείχε τις ιατρικές του γνώσεις και την φροντίδα του απλόχερα και πολλές φορές χωρίς αντίτιμο.

Αγάπησε την ορειβασία και την υπηρέτησε κυριολεκτικά μέχρι θανάτου (πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1932 από κρυοπαγήματα και σηψαιμία, σε ηλικία 53 ετών, κατά τη δεύτερη προσπάθεια χειμερινής ανάβασης του Ολύμπου, τα Χριστούγεννα του 1931). Λάτρης του βουνού και της φύσης, από τους πρωτοπόρους της ορειβασίας στην Ελλάδα, φημιζόταν για την αντοχή του ανεβαίνοντας στις κορφές. Ακόμη, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ορειβατικού Συνδέσμου Αθηνών. Πήρε μέρος σε πολλές ορειβατικές εξορμήσεις με τους πρώτους Αθηναίους Ορειβάτες σ’ όλη την Ελλάδα. Πέθανε από αυτό που αγάπησε περισσότερο… το βουνό.

Ο Ε.Ο.Σ. ΚΟΖΑΝΗΣ είναι ένας ιστορικός σύλλογος που λειτουργεί από την ίδρυσή του συνεχώς, εκτός από τα μαύρα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου. Προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του με χαρά σε όλους όσους θέλουν να γνωρίσουν τις ομορφιές των βουνών και της φύσης μας.

Είναι ένας δραστήριος σύλλογος με πολλαπλές ορειβατικές κυρίως δράσεις, αναρρίχηση και ορειβατικό σκι.

Οι δράσεις του Συλλόγου πραγματοποιούνται κατά κύριο λόγο κάθε Κυριακή, οργανώνοντας διαδρομές στην γύρω περιοχή της Περιφέρειας και όχι μόνο. Στις αρχές του έτους εκδίδεται και κυκλοφορεί «Ετήσιο Πρόγραμμα Διαδρομών».

Μέλη του Συλλόγου δεν χάνουν την ευκαιρία να διοργανώνουν αποδράσεις και σε πιο μακρινούς προορισμούς, ακόμη και στο εξωτερικό. Ο Σύλλογος διαθέτει ιδιόκτητο καταφύγιο στη θέση Λαγομάνα Πιερίων σε υψόμετρο 1450μ. και ιδιόκτητο λεωφορείο για τις ανάγκες μετακίνησης των μελών.

Σκοπός του Συλλόγου είναι η επαφή με την φύση και τα βουνά. Με κοινό παρανομαστή αυτή την αγάπη, κάθε βδομάδα τίθεται και ένας νέος στόχος, η κατάκτηση μια νέας κορφής!

Σε κάθε ανάβαση φροντίζουμε πρώτα απ’ όλα για την ασφάλειά μας, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό τον παράγοντα. Λαμβάνονται όλα τα δυνατά μέτρα προστασίας, ασφαλούς ανάβασης και διάσχισης (χρήση ενημερωμένης χαρτογραφίας, GPS, ασυρμάτων επικοινωνίας, κ.ά.).

Τα ιδιαίτερα έμπειρα μέλη του Συλλόγου, έχοντας καταγράψει ατελείωτες ώρες πορείας στα βουνά, μας παρέχουν αίσθημα ασφάλειας σε κάθε διαδρομή. Τους είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.

Η φιλία, η συλλογικότητα και οι ισχυροί δεσμοί που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών χαρακτηρίζουν τις δράσεις μας. Λειτουργούμε με ανιδιοτέλεια, χωρίς συμφέροντα οικονομικά ή πολιτικά. 

Πρεσβεύουμε την συλλογικότητα και την συνεργασία και παρεμβαίνουμε σε θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. 

Παρουσιάζουμε τις δράσεις μας έχοντας ως στόχο να προσελκύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στο βουνό, θέλοντας να μεταδώσουμε την αγάπη μας για την φύση. 

Θα μας βρείτε στον Ψηλό Αηλιά της Κοζάνης και τουλάχιστον κάθε Κυριακή σε κάποια κορυφή!

Βασικός εξοπλισμός

Πηγαίνοντας στο βουνό πρέπει να γνωρίζουμε τι πρέπει να παίρνουμε μαζί μας. Τα βασικά υλικά που καλύπτουν συνήθως έναν ορειβάτη είναι τα εξής: 

Απαραίτητα υλικά: 

• Ορειβατικό σακίδιο πλάτης 
• Φακός κεφαλής
• Ατομικό φαρμακείο
• Σφυρίχτρα , σουγιάς, αναπτήρας
• Γυαλιά ηλίου
• Αντηλιακή κρέμα 

Ρουχισμός (ειδικός ρουχισμός απαιτείται εάν πρόκειται για χειμερινό βουνό): 

• Παπούτσια πεζοπορίας (προτιμάμε παπούτσι που να κρατάει τον αστράγαλο) 
• Μπουφάν (αντιανεμικό – αδιάβροχο: χειμώνα και καλοκαίρι) 
• Θερμοεσώρουχα
• Κάλτσες μάλλινες ή ισοθερμικές
• Παντελόνι αντοχής - αδιάβροχο
• Πουλόβερ μάλλινο ή fleece
• Σκούφος, γάντια, καπέλο
• Γκέτες
• Μπατόν
• Πιολέ, κραμπόν (αναλόγως με τις συνθήκες) 
• Ένα δεύτερο ζευγάρι κάλτσες είναι πάντα χρήσιμο όπως και μια μπλούζα η παντελόνι κυρίως όταν πρόκειται για μεγάλες αναβάσεις τα οποία μπορούμε να αφήσουμε στο αμάξι η στο καταφύγιο για να τα έχουμε στην επιστροφή.  

Προτεινόμενα τρόφιμα (φαγητό και νερό ανάλογα με τις ώρες πορείας): 

• Προτιμάμε πάντα τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες:
• Σταφίδες, σοκολάτες, παστέλια, ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα
• Ελαφριά φαγητά όπως τοστ, σάντουιτς
• Νερό (ΠΟΤΕ δεν ξεχνάμε το νερό! ) 

Τοποθετούμε τα υλικά μας μέσα στο σακίδιο ώστε να πιάνουν το μικρότερο χώρο. Δεν πρέπει να βρίσκεται τίποτε εκτός σακιδίου. 

Δοκιμάστε το σακίδιό σας τόσο στο βάρος του όσο και στην εφαρμογή του επάνω σας. Το σακίδιο δεν κρέμεται στους ώμους μας αλλά στηρίζεται στη μέση μας. 

Λάβετε υπ’ όψιν σας ότι εκατό γραμμάρια «ζυγίζουν ένα κιλό» μετά από 6-7 ώρες πορεία. 

Καλό είναι ποτέ να μην αποχωριζόμαστε το σακίδιό μας κατά την ορειβασία. 

Και μην ξεχνάτε! Προστατεύουμε το φυσικό περιβάλλον που μας φιλοξενεί σε κάθε εκδρομή μας! Φεύγοντας, παίρνουμε πάντα τα σκουπίδια μαζί!

Κανονισμός λειτουργίας καταφυγίων

Υπουργική Απόφαση 2868/2004 – Φ.Ε.Κ. 398 Β/27-2-2004

Άρθρο 1. Ορισμός ορειβατικών καταφυγίων

Ορειβατικό καταφύγιο είναι κτιριακή εγκατάσταση με 80 (ογδόντα) το πολύ κλίνες σε υψόμετρο άνω των 900μ. που έχει κύριο σκοπό την ημερήσια ή ολιγοήμερη εξυπηρέτηση ορειβατών, αναρριχητών, πεζοπόρων, φυσιολατρών, χιονοδρόμων και εξερευνητών της φύσης. Τα υφιστάμενα και λειτουργούντα καταφύγια κατά τη δημοσίευση του νόμου 3105/2003 νοούνται ως έχουν.

Άρθρο 2. Χαρακτηρισμός – Έλεγχος ορειβατικών καταφυγίων

Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης συγκροτείται πενταμελής Επιτροπή, η οποία αποτελείται από 1 υπάλληλο της Γενικής Γραμματείας Τουρισμού, 1 υπάλληλο του Υπουργείου Γεωργίας, 2 εκπροσώπους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας – Αναρρίχησης και 1 εκπρόσωπο της Ομοσπονδίας Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος, προκειμένου να ελέγχει την πιστή εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, να εισηγείται για την ίδρυση και το χαρακτηρισμό νέων καταφυγίων ως ορειβατικών, να εισηγείται τον αποχαρακτηρισμό όσων δεν τηρούν τις προϋποθέσεις και να προτείνει στον Υπουργό Ανάπτυξης τις τιμές διανυκτέρευσης.

Άρθρο 3. Διαχείριση καταφυγίων

1. Φορέας διαχείρισης του ορειβατικού καταφυγίου μπορεί να είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης (Ε.Ο.Ο.Α.), σωματεία ορειβατών (πεζοπόρων – αναρριχητών), η Νομαρχιακή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. 2. Ο φορέας διαχείρισης θα ορίζει τον υπεύθυνο για τη λειτουργία του καταφυγίου, ο οποίος θα πρέπει να έχει αποδεδειγμένα γνώσεις βουνού, πρώτων βοηθειών και διάσωσης και γνώση μιας ξένης γλώσσας.

Άρθρο 4. Τιμές – Κρατήσεις – Ακυρώσεις – Εκπτώσεις

1. Οι τιμές διανυκτέρευσης και διημέρευσης, θα προτείνονται από την Επιτροπή του άρθρου 2 και θα εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης. 

2. Πινακίδα τιμών διανυκτέρευσης, διημέρευσης και σίτισης, καθώς και ο κανονισμός λειτουργίας είναι υποχρεωτικά αναρτημένα σε εμφανές σημείο του χώρου. Τα δε τιμολόγια που ισχύουν είναι άμεσα ανακοινώσιμα σε κάθε ενδιαφερόμενο. 

3. Η χρέωση για διημέρευση θα αντιστοιχεί στο 20% της καθορισμένης τιμής διανυκτέρευσης. 

4. Για την κράτηση θέσεων διανυκτέρευσης, πρέπει να ειδοποιείται ο υπεύθυνος του κάθε καταφυγίου με σχετικό έγγραφο όπου θα αναφέρονται οι ακριβείς ημερομηνίες χρήσης του καταφυγίου, ο αριθμός των ατόμων και ότι άλλο σχετικό, ενώ ο υπεύθυνος του καταφυγίου υποχρεούται να απαντά, εντός 3 ημερών, για την αποδοχή ή μη της κράτησης. Σε καταφατική περίπτωση ο υπεύθυνος του καταφυγίου δύναται να ζητήσει προκαταβολή μέχρι 30% επί του συνόλου των διανυκτερεύσεων. 

5. Δικαίωμα ακύρωσης της κράτησης και από τα δυο μέρη είναι δυνατή, εφόσον πραγματοποιηθεί τουλάχιστον 20 ημέρες πριν την ημερομηνία άφιξης, με υποχρέωση επιστροφής της προκαταβολής. Σε διαφορετική περίπτωση ισχύουν τα εξής: α. εάν η ακύρωση γίνει από μέρους του ενδιαφερόμενου υποχρεούται στην καταβολή του 50% της συνολικής τιμής των συμφωνηθέντων ημερών (με συμψηφισμό της τυχόν εισπραχθείσας προκαταβολής), β. εάν η ακύρωση γίνει από μέρους του διαχειριστή, υποχρεούται στην άμεση επιστροφή της προκαταβολής. 

6. Η τήρηση βιβλίου ημερήσιας κίνησης πελατών αποτελεί υποχρέωση του υπευθύνου του καταφυγίου.

Άρθρο 5. Ορισμός διακριτικού τίτλου

Με αίτηση του φορέα διαχείρισης θα εγκρίνεται από τον Υπουργό Ανάπτυξης η ονομασία των νέων ορειβατικών καταφυγίων. Τα υφιστάμενα ορειβατικά καταφύγια διατηρούν τους τίτλους που φέρουν κατά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης. Δεν επιτρέπεται η αλλαγή της ονομασίας του καταφυγίου, εκτός εάν υποβληθεί αίτηση του φορέα διαχείρισης για αλλαγή της.

Άρθρο 6. Εσωτερικός κανονισμός

Α. Δεν επιτρέπεται

1. Το κάπνισμα σε κανένα χώρο του καταφυγίου.
2. Η χαρτοπαιξία, έστω και αν είναι χωρίς χρήματα, καθώς και παιχνίδια που προκαλούν θορύβους.
3. Η χρήση μουσικής.
4. Η είσοδος σε άτομα που αποδεδειγμένα έχουν μολυσματικές ασθένειες.
5. Η κατάχρηση αλκοολούχων ποτών και η είσοδος σε άτομα υπό την επήρεια οινοπνεύματος ή ναρκωτικών ουσιών.
6. Η τοποθέτηση και χρήση τυχερών μηχανημάτων.
7. Η είσοδος σε κυνηγούς εφόσον φέρουν οπλισμό.
8. Η είσοδος – παραμονή ζώων εντός του καταφυγίου.
9. Η είσοδος στα υπνοδωμάτια με αρβύλες. Οι αρβύλες πρέπει να τοποθετούνται σε ειδικό χώρο.

Β.
1. Σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών ο αναχωρών υποχρεούται να έχει προηγουμένως ενημερώσει το φύλακα του καταφυγίου.
2. Απαγορεύεται στον υπεύθυνο του καταφυγίου να αποδέχεται κρατήσεις κλινών περισσοτέρων της δυναμικότητας του καταφυγίου.

Άρθρο 7.

1. Το καταφύγιο πρέπει υποχρεωτικά να διαθέτει φαρμακείο πλήρως εξοπλισμένο για την αντιμετώπιση ατυχημάτων στο βουνό.
2. Το καταφύγιο διαθέτει υποχρεωτικά τηλέφωνο σταθερό ή κινητό ή ασύρματο επικοινωνία.
3. Δεν επιτρέπεται να τοποθετούνται πλησίον των καταφυγίων ή εντός του δάσους διαφημιστικές πινακίδες, παρά μόνο πινακίδες πληροφόρησης, οι οποίες θα εγκρίνονται από την αρμόδια Επιτροπή του άρθρου 2, ή από τα κατά τόπους δασαρχεία.
4. Οι διαχειριστές που δεν τηρούν τον παρόντα κανονισμό υπόκεινται σε ποινές οι οποίες ορίζονται από την τουριστική νομοθεσία για τα τουριστικά καταλύματα.

Άρθρο 8. Άδεια λειτουργίας

Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, μετά από εισήγηση του Ε.Ο.Τ., καθορίζονται τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας ορειβατικού καταφυγίου.

Αντώνης Στεφανίδης: Ο Πόντιος γιατρός που κατέκτησε τον Όλυμπο!

Ο γιατρός Αντώνης Στεφανίδης κατάγονταν από την Τραπεζούντα του Πόντου, όπου γεννήθηκε το 1879 και πέθανε το 1932 στην Θεσσαλονίκη σε ηλικία 53 ετών. Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν έμπορος, η δε μητέρα του Αικατερίνη κόρη πλούσιου ομογενούς εξ Οδησσού του ευεργέτου Βλαδίμηρου Παρασκευά. Ανιψιά του υπήρξε η θρυλική ηρωίδα του πολέμου 1940 – 1944 Σόνια Στεφανίδου πρώτη ελληνίδα καταδρομέας αλεξιπτωτίστρια.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου έλαβε το δίπλωμα του Χημικού, συνέχισε τις σπουδές της Φραγκφούρτης, έλαβε το δίπλωμα του ιατρού, επέστρεψε στη Ρωσία, όπου φοίτησε στην Ακαδημία Πετρουπόλεως και αποπερατώσας τις ιατρικές του σπουδές εγκαταστάθηκε στο Βατούμ όπου εργάστηκε ως γιατρός αφροδισιολόγος - παθολόγος.

Το 1919-20 ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε ως γιατρός. Το 1925 εγκαταστάθηκε στην Κοζάνη όπου κατοικούσε πλήθος προσφύγων συμπατριωτών Ποντίων, Μικρασιατών, Θρακιωτών. Το 1926-1931 εργάστηκε στο ιατρείο του Σοφουλάρ σημερινό Καπνοχώρι. Η εξαιρετική αλτρουιστική δράση του τον έκανε αγαπητό ίνδαλμα της περιοχής. Ανέβαινε με ποδήλατο η πεζός φορτωμένος με τον τεράστιο σάκο - φαρμακείο για να παράσχει ιατρική φροντίδα ακόμα και στους ορεσιβίους κατοίκους και τσοπάνους. Φιλάνθρωπος όπως ήταν παρείχε τις ιατρικές του φροντίδες όλες τις ώρες της ημέρας σε όσους είχαν ανάγκη της βοηθείας το. Σε πολλούς μάλιστα είχε καθορίσει τακτικό βοήθημα από τους δικούς του πόρους. Έμεινε άγαμος για να προσφέρει απερίσπαστος τη βοήθεια του στους συνάνθρωπους του.

Ο Γιατρός Αντώνης Στεφανίδης ήταν εργάτης της ιδέας της ορειβασίας την οποία υπηρέτησε με ζήλο μέχρι τον θάνατο του. Ήταν λάτρης του βουνού, αλλά ταυτόχρονα υπηρέτησε και την ιατρική απευθυνόμενος στον απλό άνθρωπο, άδολα, απλά, ταπεινά και με ανιδιοτέλεια. Η μεγάλη του αγάπη για το βουνό, από την παιδική του ακόμη ηλικία, μέχρι και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, ήταν έντονα εμφανής. Από ηλικία 12 ετών, άφηνε την Τραπεζούντα και περπατούσε ως την Κρώμνη τόπο καταγωγής της οικογένειας του πατέρα του μια πορεία 16 ωρών. Ο Στεφανίδης για όσους τον γνώριζαν ήταν ο άνθρωπος "Σίδηρο" αδαμάντινος σαν χαρακτήρας και από τους πρωτοπόρους της Ορειβασίας εδώ στην Ελλάδα. Φημίζονταν για την αντοχή του σε όλες τις κακουχίες του βουνού που ήταν και η μοναδική του αισθητική απόλαυση και δε μιλούσε παρά μόνο για τις κορφές των βουνών. Η ορειβασία ήταν η μόνη του ενασχόληση, η μοναδική χαρά και ευτυχία της ζωής του. Υπήρξε μέλος του άτυπου Ορειβατικού Ομίλου «Οι Κούκοι» που μετέπειτα αποτέλεσαν τον πυρήνα για την ίδρυση του Ορειβατικού Συνδέσμου Αθηνών του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος. Πήρε μέρος σε πολλές ορειβατικές εξορμήσεις με τους πρώτους Αθηναίους Ορειβάτες σ’ όλη την Ελλάδα ενώ το 1926 ίδρυσε τον Ε.Ο.Σ. Κοζάνης και υπήρξε πρώτος πρόεδρος του.

Πέθανε από αυτό που αγάπησε περισσότερο… το βουνό
Τα Χριστούγεννα του 1931 επιχειρείται η δεύτερη χειμερινή ανάβαση του Ολύμπου, πιο δύσκολη και πιο περιπετειώδης, με κακές συνθήκες καιρού και χιονιού, αλλά και ατελή συγκρότηση και τεχνικό εξοπλισμό και μάλιστα από την ανατολική πλευρά, πιο δύσκολη ίσως απρόσιτη τον χειμώνα, δηλ. Λιτόχωρο-Μονή Αγίου Διονυσίου- Άσυλο Μουσών-Σκούρτα-Ζωνάρια. Από τους 8 που ξεκίνησαν από το χιονισμένο Λιτόχωρο το απομεσήμερο των Χριστουγέννων, οι τρείς ακαταπόνητοι Γουσταύος Ντοριέ, Κώστας Νάτσης και Κλεόβουλος Δενδρινός κατόρθωσαν με αδιάκοπες δύσκολες προσπάθειες να πατήσουν το Στεφάνι την μεθεπόμενη 27 Δεκεμβρίου, στις 5 το βράδυ, με αλαλαγμούς χαράς και να κατέβουν πάλι στην μονή Αγίου Διονυσίου όπου τους περίμεναν οι κυρίες Ντοριέ, Σαμουήλ και Τσουπλί, ενώ οι Αντώνης Στεφανίδης και Τ. Τριανταφύλλου χωρίς σκι, με παράλογο πείσμα έφτασαν μέχρι τη σπηλιά Ιθακισίου, επιχείρησαν μάταια για τις κορυφές και έφτασαν μέχρι τα δύσκολα περάσματα του λαιμού της Σκούρτας και κατέβηκαν κατάκοποι με αρχή κρυοπαγημάτων στο Λιτόχωρο.

Φωτο: 29.12.1931 - Ένα αναμνηστικό στιγμιότυπο της ομάδας του Ολύμπου όταν αφήνει την μονή Αγ. Διονυσίου για την επιστροφή στο Λιτόχωρο. Στο μέσο ο γιατρός Αντώνης Στεφανίδης.

Σε αυτή την ηρωική επιχείρηση που έδωσε συγκλονιστικές εντυπώσεις και διδάγματα, στην επιστροφή του στην Κοζάνη και κατόπιν σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης υπέκυψε στις 15 Φεβρουαρίου 1932 από κρυοπαγήματα και σηψαιμία, σε ηλικία 53 ετών, το πρώτο διαμάντι του Ορειβατικού σε ψυχική καλοσύνη, αλτρουισμό και σιδερένια αντοχή ο γιατρός Αντώνης Στεφανίδης, αληθινός πρόδρομος της Ελληνικής ορειβασίας και ιδρυτής του Ε.Ο.Σ.

Θέμης Τσιγγερίδης

Test

Hello world!